Προσευχη

July 15, 2008 at 7:02 pm (σαρακοστη, χαιρετισμοι, μπιφτεκια)

Εγω δεν αγορασα ποτε μου οδοντοκρεμα σε σωληναριο ουτε λικρα πουκαμισα του πεζοδρομιου δεν τρωω κρατικο παστουρμα κι εχω κουβαδακια που αφηνουν αμμωδεις σπληνες στην ακρογυαλια κι ειναι σαν εγχειριση αλλα κανω το σταυρο μου καθε πρωι κατω απο μια λαμψη οχι απο πυροτεχνηματα ή πυγολαμπιδες της ασφαλτου ή μετεωριτες που σκανε στα κροσια του γαλαξια αλλα ενα λαμπυρισμα λιγο ομιχλωδες λιγο ληστρικο και λιγο χυδαιο σα ψυχορραγημα λαμπας στην εθνικη οδο Μετσοβου Λενινγκραντ ενα στενο πιο κατω απο εκει που κυκλοφορουν οι σεισμοπληκτοι με τα θερμος και τα πτερυγια κι οι αλλοι που αυνανιζονται στις μαρινες και αναχαιτιζουν το φεγγαροφωτο με πιτσιλιες. Δεν αγορασα ποτε μου κολεοπτερα σε πλανηταριο και λεω στο τελος τι θα απομεινει απο μεσα προς τα εξω. Ισως η αναπαρασταση μιας εξελιξης που κουτσαθηκε και κολλησε στο βουρκο κι οσο φευγω θ αφηνω πισω μου αχνες κηλιδες σαλιου κι αιματος για να με βρισκουνε τα εκτοπλασματα αλιεν εθνη τις οινοπνευματωδεις νυχτες και να μου ξεβραζουν ενα καρο ανθρωπιλες γιατι ετσι πρεπει γιατι ετσι ειναι το λεει το νεον στις ταμπελες το λε η κυρα κουλα με τα σεμεδακια το λε η καρδια του λαου το λεν τα καφασια κι οι εμετοι κι η οργη του θεου που γλιστρησε σ εναν φρεσκολουσμενο διαδρομο και βλαστημησε σα λιμενερπιστρια της χουντας που ειναι. Γαμω το χριστο μου